Koning van de pen
Mijn Koninkrijk voor een paard. Een te pas en te onpas geciteerd stuk tekst dat op de walgelijkste manieren hervormd is door moderne media, wat leidde tot grappig bedoel filmzegjes als 'Mijn koninkrijk voor een videogame.
Het doet echter zeer, hoe waar het is, als je het verandert naar Mijn Koninkrijk voor een pen. Vandaag de dag kan één individu met één pen makkelijk machtiger zijn dan alle koningen ter wereld. De pen, hoewel steeds vaker vervangen door het toetsenbord, blijft een symbool voor het woord, het gesproken woord, dat weer machtiger is dan de pen. Als je als onbenullig mens, van wat voor een kwaliteiten dan ook, een echte leider ziet refereren op een 'party rally' dan voel je de vlam bijna in je zelf opkomen, hoe erg je je ook van hem afkeert.
Ik heb die macht niet. Ik ben een begenadigd spreker, dat is het probleem niet, maar ik ben niet meer dan een veredelde komedie als ik eenmaal aan het praten ben. Hoe graag, hoe heerlijk het ook zou zijn als het anders was, blijf ik steken op een slap Bert Visscher gehalte, zonder de hyperactiviteit.
Ik zie mezelf graag als een koning van de pen. Niet omdat ik de grootste schrijver van de moderne tijd ben, maar wel omdat ik mezelf graag zo zie. Ondanks vele dingen die het afbreken, streelt niks mijn ego, mijn zelfbeeld zo, als een complimentje over mijn schrijfsels. De ene keer dat ik echte kritiek krijg, zit ik dan ook echt in de rats. Redde en radeloos dwaal ik dan rond in mijn eigen geest. Waar ging het fout, waar ging het goed, waar gooide ik de balans om, waar ging het te ver?
Nu heeft het natuurlijk lang niet altijd met schrijfstijl te maken, maar veel en veel vaker met het feit dat ik scheld als een dronken viswijf en schreeuw als een bezopen marktkoopman. Dit zorgt ervoor dat mildere mensen al snel afhaken. De milderen zijn niet mijn doelgroep, maar dat zouden ze uiteraard wel kunnen zijn.
De koning van de pen mag echter niet aan zichzelf twijfelen, zijn positie staat constant op de tocht.
|
Deze pagina is Uitgelicht geweest. |